Kornelis Jacobus Huineman werd 24 augustus 1886 in Terneuzen geboren. Gedurende zijn werkzame leven was hij deurwaarder in Terneuzen, maar in Zeeuws-Vlaanderen leeft hij vooral voort als beeldend kunstenaar. Hij was gefascineerd door de Domburgse kunstenaarskolonie en hier uit voortvloeiende kreeg hij les van Jan Toorop, maar vooral de teken- en schilderlessen van de Vlaamse luminist Ger Jacobs waren belangrijk voor hem. Jacobs had grote invloed op Huineman. Hij schilderde, aquarelleerde, tekende interieurs van kerken en kloosters, stadsgezichten, landschappen, architecturaal werk, figuren en karikaturen. In 1927 debuteerde Huineman op 41-jarige leeftijd. Een grote drang tot tentoonstellen had Huineman niet maar vanaf toen zou zijn werk tot de jaren vijftig regelmatig tijdens tentoonstellingen te zien zijn. Hij had een rusteloze geest en trok er met zijn schildergerei op zijn Douglas motor dikwijls op uit: eerst Vlaanderen, en later ook tochten door Luxemburg, Frankrijk en Italië. Gaandeweg ontwikkelde hij zijn eigen herkenbare signatuur. Het Scheldeluminisme bleef altijd aanwezig en in die zin is hij een streekgebonden schilder. Toch stijgt hij boven het lokale uit door welhaast post-moderne werken waar tijden door elkaar lopen en gebouwen uit verschillende plaatsen bij elkaar zijn gebracht.
De mens speelde een centrale rol in zijn werk. De tekeningen van de slachtoffers van de Eerste en Tweede Wereldoorlog en de crisis van de jaren dertig hebben een Goya-achtige scherpte. Zijn karikatuur van Hitler zit vol onverholen spot. Hij speelde (een nauwelijks bekende) rol in het Zeeuws-Vlaamse verzet. De mobiele vijftiger Huineman was koerier en ‘verkocht’ zijn schilderijen aan fabrikanten en collaborateurs voor toen astronomische bedragen die weer ten goede kwamen aan onderduikers. Hij werd met de kern van het verzet door het terugtrekkende Duitse leger opgepakt en liet bijna het leven. In 1952 ging hij met pensioen na een veertigjarig deurwaarderschap. Hij speelde een grote rol in het sociale leven van Terneuzen. Zo was hij de ontwerper van het Neuzenmonument en een monument voor de slachtoffers van het verzet. De avontuurlijk ingestelde Huineman wilde in Venezuela gaan wonen waar zijn beide zoons als ingenieurs werkten. Vijf dagen voor hij met zijn vrouw wilde vertrekken, werd hij op 23 augustus 1952 getroffen door een hartaanval.